BENVINGUTS

¡Hola amics! Benvinguts a aquest bloc que pretèn ser un punt de reunió pels amants de la natura i l'esport en qualsevoll de les seves variants. En aquest bloc, sempre trobareu un recurs per resoldre les vostres dubtes i una eina per trobar-vos amb els que igual que vosaltres son amants dels esports de natura.
Aqui, desprès de registrar-vos, podeu compartir les vostres sortides, excursions, tracks, viatges, etc; tambè serà punt de trobada per properes quedades amb la resta de membres del bloc per tal de realitzar sortides i excursions.
Salut i apunteu-vos.

dimecres, 26 de maig del 2010

DIA 9 Y 10, LAYOUNE-DAKLA (el asalto del trópico)

En Layoune mas controles. A la salida, a la entrada, en la carretera, por todos lados. Los hoteles importantes de la ciudad estan llenos de coches de la ONU como este. Nadie sabe con exactitud que hacen aquí, por que el conflicto del Sáhara, se alarga en el tiempo y no parece tener solución ni intención de solucionarse.
Salimos en dirección sur por la mañana. Hoy otra vez carretera. Otros largos 500 kms de paisaje monotono y desolado. Nada que contar. Solo carretera y desierto.

De vez en cuando, bajamos a algún pueblo de pescadores, este en concreto lo estan reconstruyendo con pequeñas casas que sustituyen a las barracasde antaño. Un pueblo entero con su mezquita, super, escuela y hasta una comisaria.


En bojador compramos el pan. Intentamos buscar una sombra para hacer picnic pero imposible. De todas maneras, aunque el sol castiga, la temperatura es de 23 grados, agradable.
Vamos a 100 por hora, relajados, de repente alguien me adelanta. Es un turismo de color oscuro. Cojo la emisora y advierto a mis compis, "ojo con ese que va como un loco", Gerard se aparta y lo deja pasar. Al cabo de un rato llegamos a una zona de curvas. En la punta de una colina se divisa un pequeño remolino de polvo. Viento (pienso). Gerard me avisa por la emisora "para despues de la curva que el del toyota avensis se la ha pegao". Giro la curva y efectivamente, el colega ha hecho un recto y se ha subido a la colina dejando tras si una nube de polvo. Afortunadamente no ha sufrido daños aunque el coche está para tirar. Todo el mundo se para, camioneros, autobuses. Todo el mundo va a ver al conductor y algunos incluso le abrazan y dan gracias a Allah por que no se ha sufrido heridas. Que diferente a Europa.


A media tarde llegamos a Dakhla. Al entrar en la península, vemos a nuestra izquierda un extenso plató de arena y al fondo el mar con una isla. Nos lanzamos al plató y ponemos rumbo al mar. De repente el mar ya no se ve. Todo en el horizonte se confunde y donde debia estar el mar solo hay arena. Volvemos la vista atrás y vemos que tambien los coches que pasan por la carretera, a lo lejos, parecen que vayan sobre agua. Nos adentramos en el plató, hasta que vemos que nos empezamos a hundir. Media vuelta y a duras penas conseguimos salir. Asistimos al espejismo mas brutal que haya visto, lastima que las fotos no sean buenas.


La entrada a Dakhla.            
                                                                             Kite surf en Dakhla
Tras mas controles de paso llegamos a Dakhla. Buscamos hotel (palais de toareg) correcto, cenamos en casa Luis (pescado por supuesto) y a dormir que mañana hay excursión.









Esta es la señal del trópico que nosotros no vimos.













Tampoco vimos esta.......o si?
Habiamos pasado un cartel a la derecha que ponia Port Rico o algo similar. Bajamos una pista de piedras y arena y de repente, aparece ante nosotros lo mas parecido al paraiso. Una cala con dos extensas playas de arena blanca.

En la cala un grupo de jaimas pequeñas alineadas a izquierda y a derecha y al fondo una gran jaima a modo de salón de fiestas, toda rellena con alfombras y colchonetas a pié de playa.


Damos una vuelta por el complejo y parece desierto. A los pocos minutos, aparece una chica saharaui, Hasna. Le preguntamos si podemos comer allí y nos dice que ningún problema, que en una hora nos tiene preparado un tajin de pescado. Alucinamos. Todo el pequeño complejo para nosotros y la playa desierta. Nos bañamos, jugamos al futbol, paseamos por la playa y a la hora, aparece Hasna con el tajin de pescado fresco mas maravilloso y sabroso que he comido nunca. Nos sentamos en el suelo de la jaima a comer. Preguntamos si tiene vino y nos dice que si, que no hay problema. Al rato aparece con una botella de vino marroquí bastante aceptable. Esto ya es increible, que mas se puede pedir.

Le decimos si podemos dormir la siesta en la jaima y contesta que estamos en nuestra casa, que hagamos lo que queramos, incluso nos ofrece las jaimas pequeñas por si queremos estar mas tranquilos. Dicho y hecho, a dormirrrrr.

Pasamos toda la tarde en la playa. Gerard coje un cubo de mejillones en las rocas. Rizando el rizo le pregunto a Hasna si tiene una caña de pescar y voilá, al rato estamos pescando. Nos quedamos tambien a cenar con mejillones, pescado y mas vino. El paraiso.
Ya de noche, regresamos a Dakhla. Con un sabor agridulce por que hemos pasado un buen dia pero mañana empezamos el regreso. Una bella puesta de sol sahariana nos despide de tan bello lugar. Hasta pronto.